رینگ پیستون

کاربرد رینگ پیستون : 

+ تماس بین پیستون و جداره سیلندر را تا حداقل ممکن کاهش می دهد .
+ از اصطکاک و فرسودگی بیش از حد جلوگیری میکند .
+ روغن بین دیواره سیلندر و پیستون را کنترل می کند .
+ آب بندی محفظه احتراق و جلوگیری از نشت گاز از اطراف پیستون
+ جمع آوری و پاک کردن روغن از جداره سیلندر و جلوگیری از ورود آن به محفظه احتراق
+ انتقال گرما از پیستون به جداره سیلندر که دمای پایین تری دارد.

انواع رینگ پیستون :

رینگ فشاری و رینگ روغنی

رینگ های فشاری : در موتور بنزینی سه عدد رینگ به کار برده میشود دو رینگ بالا رینگ های فشاری اند این رینگ ها سبب می شوند که فشار ناشی از تراکم و احتراق در محفظه سیلندر حبس شده و مانع رد کردن کمپرس شود.
رینگ روغنی : رینگ پایینی رینگ روغنی است . روغن اضافی را از جداره سیلندر پاک کرده و آن را به کارتل برمی گرداند.

رینگ فشاری و ساختار آن

دیواره سیلندر هنگام پایین آمدن پیستون باید از روغن پاک شودچون که باقی ماندن آن موجب سوختن روغن و اختلال در نتیجه احتراق می‌شود. بر همین اساس، رینگ‌های پیستون علاوه‌بر جلوگیری از نفوذ روغن موجود در فضای پایینی و اطراف پیستون به درون محفظه احتراق،‌ باید این دیواره را نیز از آثار روغن پاک کنند. این وظیفه بر عهده رینگ فشاری است. همچنین نفوذ مخلوط سوخت و گاز به بیرون از فضای محفظه احتراق، در زمان اوج فشار، از تراکم این مخلوط کاسته که بر کیفیت احتراق تاثیر منفی خواهد داشت. علاوه‌بر اینکه پس از وقوع انفجار، خارج شدن دود و گاز حاصل از آن از محفظه نیز کاهش تراکم و پایین آمدن راندمان قدرت موتور را به دنبال دارد. بنابراین باید این محفظه به خوبی از هر دو سو بسته باشد. این عایق‌بندی در زمان اوج فشار و تراکم اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. به همین منظور از رینگ‌های تراکمی که از عموما جنس چدن عموما و انعطاف‌پذیر هستند، استفاده می‌شود. این رینگ‌ها را به نوعی می‌سازند که انبساط کافی در برابر گرما داشته باشند. بنابراین بالا رفتن دمای درون سیلندر، منبسط شده، دیواره را زمان بالا بودن پیستون به خوبی محفوظ کرده و همچنین هنگام پایین آمدن آن از روغن پاک کنند. این رینگ‌ها که عموما یک تکه ساخته می‌شوند برای تاثیر بیشتر خصوصیت عایق‌بندی در شیارهای بالای پیستون جاسازی می‌شوند. در هر پیستون حداقل از دو رینگ فشاری به صورت پشت سر هم و بالاتر از رینگ روغنی استفاده می‌شود.

رینگ روغنی و ساختار آن

رینگ‌های روغنی به یکی از دو صورت شیاردار یا سوراخ‌دار طراحی و تولید می‌شوند. نوع طراحی آن‌ها به دلیل ایجاد امکان تردد روغن به بالا و پایین‌شان است. رینگ‌های روغنی معمولا در پایین‌ترین شیار پیستون قرار می‌گیرند، پایین‌تر از رینگ‌های فشاری و جایی نزدیک به سوراخ گژن پین. رینگ‌های روغنی ضمن حفظ فاصله چند میلیمتری پیستون با جداره داخلی سیلندر از انتشار بیش از حد و اضافه روغن نیز جلوگیری می‌کنند. در واقع رینگ‌های روغنی موظف به پیشگیری از مصرف بیش از حد و لازم روغن و تنظیم لقی پیستون درون سیلندر هستند. این تنظیم لقی به معنی ممانعت از حرکات عرضی پیستون هنگام بالا و پایین رفتن درون سیلندر است. گاهی یک رینگ روغنی نیز در شیاری پایین‌تر از سوراخ گژن‌پین تعبیه می‌شود تا جلوگیری از انتشار روغن، کاملتر و بهتر صورت گیرد. دهانه رینگ‌های روغنی به تنظیم قطر آن‌ها با قطر پیستون و سیلندر کمک می‌کند. همچنین برای کنترل بهتر روغن از یک منبسط کننده‌ی فنری در پشت رینگ‌های روغن و بغل رینگی‌های فولادی آب کروم شده استفاده می‌شود. این رینگ عمل جمع کردن روغن از دیواره‌ی سیلندر را برای جلوگیری از نفوذ آن به محفظه‌ی احتراق به کمک رینگ تراکم تکمیل می‌کند و اگر رینگ تراکم جمع کردن روغن را ناقص انجام داده باشد رینگ روغن آن را کامل می‌کند.